80'li yıllarda biz öğrenciydik ve nasıldık bir bakın:

Saçlara jöle, tırnaklara oje, sürülemez,
İlk ders benden eğitimi değilse spor ayakkabıyla okula girilemezdi.

Erkekler kravat, kızlar fiyonk takmadan, yaka ve tırnak kontrolü yapılmadan derse girilemezdi.

Sabahları bahçede sıra olunur, pazartesi sabah Cuma öğleden sonra müdür konuşma yapar, özel günlerden biriyse saygı duruşu yapılır ve gerçekten saygıyla durulur, İstiklal Marşı okunurken dik durulur, konuşulmaz, saygı duyulurdu.

Öğretmenlerle dalga geçilemez, veli toplantıları aileye korkarak bildirilir, okulda "konuştuğun" (sevgilin) varsa sadece bahçede yan yana yürünürdü.

Forma ile okula gidilir, eve gelene kadar forma çıkarılmazdı. Gömlekler pantolonların - eteklerin, içine sokulur, okul renkleri dışında bir renk giymek yürek isterdi.

Küpe, kolye, yüzük, bilezik hafta sonları takılır, saçlar erkeklerde tıraşsız, kızlarda 3 boğum örgüsüz ise disipline gidilirdi.

Cep telefonu yoktu, internet de yoktu ama yine de öğrenciler birbirleri ile haberleşirdi.

Biyoloji dersinde üreme konusu anlatılırken utanılır, aruz ölçüsü ezberlerken delirilir, milli güvenlik hocaları askeri disipline sokmaya çalışırdı.

Okul kitapları üzerinde sevilen sanatçı resimlerini olduğu klasörlerde taşınır, ders yılı başında mutlaka kap kâğıdıyla kaplanır, etiketler yapıştırılır, etikete adı-soyadı- sınıfı- hangi dersin kitabı olduğu yazılır, o derse ait defterler de kolaylık olsun diye aynı desen kap kâğıdıyla kaplanır, ders sırasında yanında kitabı olmayan azarlanırdı.

Sınıflar kalabalık olsa da çıt çıkmadan ders dinlenir, boş derslerde sınıftan çıkılmaz, ders saatlerinde okul sınırlarını ihlal etmek isteyenlere acınmazdı.

Ödevler mutlaka yapılır, dönem ödevleri için kütüphaneler, meydanloueres, ana ya da temel britanikalar taranır, ödevler elle ve mutlaka dolmakalemle yazılırdı.

Yat denince yatılır, sabah okula servis yerine otobüsle gidilir, bazen çanta yoklaması yapılır, okula yasak bir şey getirilemezdi.-okulun herhangi bir yerinde sakız çiğnenemez, derslerde bir şey yenemez, su içmeye gitmek için izin istenirdi.

Birine uyuz olduysak öğretmene şikâyet eder, asla kendimiz sopayla, bıçakla girişmez, çeteleşmez, okul dışında bile kavga etmezdik. Bilirdik ki kavga edersek evde ya da okulda bi posta daha dayak var.

Kızlarla erkekler birbirine mesafeli durur, el şakası yapmaz, küfürlü konuşmaz, efendilik bozulmazdı.

Yerli malı haftası sınıf pikniğine döner, her tür yiyecek bulunur ve biz bu yemekleri paylaşırdık.

Kitap okurduk örneğin, ödev bile olsa okurduk. Değiştirip kitapları öyle okur, kütüphaneden kimlik çıkartır kütüphanede okurduk.

Biz öğrenci gibi öğrenciydik. Saygılıydık, tertipliydik, edepliydik...

Biz çok güzel öğrencilerdik. Çok zor da olsa o dönemlerde hayat, şimdikiler gibi kayıp kuşak değildik. Hayatın bir anlamı vardı ve biz bunu bilmesek bile hissederdik...

Ne güzelmiş.Günümüzden o kadar farklı ki inanmakta güçlük çekiyor insan.

Hocam ne güzelmiş o zamanlar diyecektim ki çok şanslıyım ben ve yakın arkadaşlarımda böyle bir öğrencilik geçirdik. Kütüphaneden kitaplar aldık, birbirimizle kitap değiştirdik. Beraber ödev yaptık, soru çözdük, ders çalıştık, dersi sınavda çıkacağı için değil öğrenmek için dinledik. Ama çevreme baktığımda okullar ne sizin zamanınızdakiler gibi ne de ben ve arkadaşlarımın okula yaklaşımımız gibi. Her şey tabiri caiz ise zıvanadan çıkmış durumda, öğrencinin öğretmene saygısı yok ki zaten gençler en yakınları akranlarıyla bile saygılı bir iletişim kuramıyor. Zaman değişiyor, bizler, nesiller değişiyor ahh ama keşke biraz olsun saygımızı koruyabilsek. Sizinde dediğiniz gibi hocam bir kayıp kuşağın içindeyiz ki buna şahit olmak nasıl iç acıtıcı bir durumdur. Allah'ım yeni yetişen nesile akıl fikir versin inşallah.
Bu güzel paylaşım için sağ olun hocam.

Güzel uygulamalar da var,saygısızlık olarak anlaşılmasın bana göre mantıksız uygulamalar da var..Ben gözle görülür kısmın iyi olmasının,gözle görülmeyen kısma etki ettiğini zannetmiyorum..Üreme konusu anlatılırken utanan öğrenciler,pekâla edepsizce davranabilirler bence..

Şu an çok daha güzel..

Ben heralde o zaman ogrenci olmak isterdim gibime geliyor :& bence öğrencilerin hatta çoğu insanimizin sorunu SAYGI. ... once kendine sonra cevrendekilere ...kimsenin kimseye saygısı olmayinca yaptigi herseyi kendi kisiligine karekterine hayatina mal olacağını bilmiyor...tabii cagin ve ortamin degismesi de cabasi...uzucu bi durum.