MatematikciFM'den alıntı:
Bu tür anlatımlara yani alternatif çözümlere de ihityacımız var. Lise öğrencisinin de ihtiyacı var. Ama bu mantığı hangi sınıf seviyesine kadar indirebiliriz? Orası karışık.
Bu tür sorularda eğer bulabilirsem denklemsiz olarak alternatif çözümleri yazmaya özen gösteriyorum. Denklemle çözüm her zaman yapılıyor ama alternatif çözümle çok az kişi uğraşıyor.
Ayak-kafa soruları, bana göre 4. sınıfın algılayabileceği sorular değil. Çok zeki değilse öğrenci, anlaması ve anlatması çok zor olacaktır. Çözmek önemli değil, mesele öğrenciye nasıl anlatılacak , öğrenci nasıl anlayacak.
Aynı şekilde sıra soru tip de. 4. sınıftaki öğrenciye denklemsiz olarak anlatabilmek, çok çok zor.
Yani derim ki, eğer bir soruyu çözmek için denklem kurmaktan başka yol gözükmüyorsa, alternatif yol üretmek ve anlatmak çok zorsa, bu soru tiplerini ilkokul seviyesine indirmenin de manası yok.
Bana göre kat problemleri bile yeri geldiğinde, ilkokul seviyesine göre ağır ki böyle soru tipleri ile öğrencinin kafası karıştırılsın.
Yine ben derim ki, öğretmenlerimiz, bu tür sorularla uğraşacaklarına öğrencilere kesirlerde toplamayı düzgün yaptırsalar. İlk okulda bunu öğrenemeyen öğrenci, liseye geldiğinde bile payda eşitlemesini beceremiyor.
Hocam ayrıca şunu da tartışmamız gerekmiyor mu, bu sorunun çözümünü neden öğretiyoruz? Günlük hayattaki problemlerin çözümüne yardımcı olmasıysa zaten oturur sayarız kaç tavuk var, kaç koyun var, daha kolay. Yani demem o ki, bu problemlerin öğretilme nedeni denklem kurabilme becerisini, nicelikler arasında matematiksel ilişkiler kurabilme becerisini geliştirmek değil mi? O halde neden zihinsel kapasitesi henüz yetmeyen bir küçüğü bu şekilde zorluyoruz?