Ortalık zifirî karanlık... Petrol ve mum fenerlerinin titrek ışıkları altında Başkomutan M. Kemal Paşa Kocatepe'ye doğru çıkmaya başlıyor; öne doğru fazla eğilerek yürüyor. Arazi, arızalı olduğu için ağır ağır ilerliyor... Nihayet tepeye çıkmıştır; bütün karanlıkları delen gözleriyle ileriye bakıyor:
-Allah, Türk milletini ve ordusunu koruyacaktır! diye mırıldanıyor.
26 Ağustos 1922. saat 05:30 Türklerin 200 yıldır beklediği an gelmiştir. Başkomutan dürbünle düşmanı seyrederken emir geliyor! ” 1. batarya! Ateş!” ...
Dâhi komutan etrafına bakarak:
-Yarın öğleden sonra Afyon'da olacağız diyor.
O anda herkes şüphe ve tereddütle birbirinin yüzüne bakıyor; fakat ertesi gün, yani 27 Ağustos günü öğleden sonra hep beraber Afyon'dadırlar.

Nihayet 30 Ağustos... Başkomutan otomobiline biniyor. Ateş hattına gitme emri veriyor. Düşmanın top ateşi altında bulunan bir yere geliyor; oradan dürbünle düşmanın asıl kuvvetlerinin bulunduğu yerlere doğru ilerlemekte olan piyade birliklerimizin hareketini takip ediyor.
Birdenbire, "Allah, Allah!.." sesleri yükseliyor. A****lerimizin süngüleri batmak üzere bulunan güneşin kızıl ışıkları altında alev alev yanmaktadır; ölümü hiçe sayan kahramanlarımız, düşmanın üzerine ateşten bir çığ gibi iniyor.
O anda Başkomutan,ayağa kalkıp siper içinde dimdik duruyor; bu, çok sevdiği, üzerlerine titrediği a****lerine karşı bir saygı duruşunda bulunurken birden eliyle savaş alanını göstererek bağırıyor:
-Hacıanesti, (Yunan Başkomutanı) mağrur kumandan! Neredesin, gel de ordularını kurtar!

M. Kemal ATATÜRK'e ,silah arkadaşlarına, isimsiz nice Mehmetcik'imize ve milletimize sonsuz saygı ve sevgilerimizle şükranlarımızı ve vatani borcumuzu göstermek için bu mübarek Kadir Gecesi'nde hepsine Fatiha okuyalım.

Allah mekanlarını cennet etsin