Cosinus ailesinin genç delikanlısı X matematik üzerindeyken kordinat düzleminde ki sinüs ailesinin güzel kızı Y’ye aşık olur. . Y’de X’e aynı duygularla bağlanır. . Matematik kitabının 39. sayfasında buluşmaya karar verirler. . Trigonometrinin zalim tanjantı bu haberi alır ve bu iki aşığı ayırmak için zalim bir plan yapar, çünkü tanjant kızı Y’yi zengin fonksiyonla evlendirerek sayı değerini arttırmayı planlar. Y’ye gidip X’in polinoma aşık olduğunu söyler. Buna inanan Y hemen X’i terk eder. . Tüm Matematik köyü sakinleri X’i yalnız bırakır, artık kimse X’e değer vermez X’de matematik köyünü terk eder. . babasının zalim planını öğrenen ve X’in köyü terk ettiğini duyan Y karekökünü alarak intihar eder. . X’inse nereye gittiğini kimse bilmez , o gün bu gündür X bir bilinmeyen olur ;)

Esprisinden sonra gerçeğini de bilelim.
Alıntıdır.

İnsanlık bildiği her şeyi unuttuktan sonra, her şeye baştan başlamış ve bilindiği gibi geometrinin temelleri Antik Yunan'da, cebirin temelleri de İslam medeniyetinde atılmıştır.

Şey, Arapça bir sözcüktür, Arapça'dan Türkçe'ye hem tekil, hem çoğul haliyle geçmiştir. (Tekili: ŞeY, Çoğulu: eŞYa). Şey, belki de Türkçe'de en sık kullanılan yabancı sözcüktür ama yalnızca Türkçe'yi etkilediği söylenemez.

Yine bilindiği gibi cebir müslüman Araplar'ın geliştirdiği bir bilimdir. Hatta, ismini El-Cebir'den alır, onun İngilizce'ye geçmiş hali de Algebra (El-Cebra) şeklindedir. Kelime anlamı olarak da CeBiR zor demektir. (CeBRen: zorla, meCBuR: zorunlu, meCBuRen: zorunlu olarak gibi formları dilimize girmiştir.)

O yıllar için cebirden kasıt, daha çok denklem çözümleridir. Örneğin biz, x²-5x+4=0 denklemini bugün, böyle yazarken, o gün için bu denklem, Arap dünyasında,

( şey · şey ) - (5 · şey) + 4 = 0

şeklinde yazılıyordu. (Zaten sıfır da Araça kaynaklıdır, ve bildiğim kadarıyla boşluk demektir. Bize aynen olduğu gibi, İngilizceye de sanırım Sıfır -> Zefro -> Zero şeklinde geçmiştir, neyse o konu dışı.) Arapların hemen hemen her buluşu ile ilk karşılaşanlar İspanyollar olmuştur. Bunu almışlardır ve dillerinde ş sesini veren harf x olduğundan "şey" kelimesini "xay" olarak yazmışlardır. Sonuç olarak bu denklemi İspanyollar;

(xay · xay) - (5 · xay) + 4 = 0

halinde yazmışlar, ama sonra bu xay sözcüğünün gereksiz yere uzatıldığını keşfetmişler ve bunun için de denklemlerde ilk harfini kullanmayı yeterli bulmuşlardır ve böylece;

x·x-5·x+4=0

yazımına kavuşmuşlardır. Yüzyıllar içinde de bu denklem artık,

x²-5x+4=0

halini almıştır.