Eğer yeniden hayata
başlayabilseydim;
İkincisinde, daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
İlkinde olmadığım kadar neşeli olurdum,
Çok az şeyi ciddiyetle yapardım.
Temizlik asla sorun olmazdı.
Daha fazla risk alırdım hayatta.
Daha fazla seyahat ederdim.
Daha çok güneş doğuşunu izler,
Daha çok dağa tırmanır,
Daha çok nehirde yüzerdim.
Daha çok görmediğim yere giderdim.
Daha az bezelye ve doyasıya dondurma yerdim,
Gerçek sorunlarım olurdu, hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardanım ben.
Elbette mutlu anlarım oldu ama,
Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkındamısınız bilmem.
Hayat budur zaten:
Anlar sadece anlar.
Sizde anı yaşayın.
Heryere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan
Gitmeyen insanlardandım ben.
Eğer hayata yeniden başlayabilseydim;
Yanımda hiç bir şey taşımazdım.
Eğer yeniden başlayabilseydim,
İlk baharda pabuçlarımı fırlatır atar,
Ve sonbahar bitene kadar çıplak ayaklarla yürürdüm.
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım, bir şansım daha olsaydı, eğer.
Ama işte 85′indeyim ve biliyorum…
Ölüyorum.

Jorge Luis Borges
Çeviri Can AKIN

Anlamak isteyene çok şey anlatan muazzam bir eser.

https://img153.imageshack.us/img153/6078/zwvt.jpg

materyalizmin kısır döngüsü.

yazarın düşünce sistematiğine bağlı kalarak bu gece başınızı yastığa koyun ve uzun yaşadığınızı varsayıp 90 yıllık bir ömrü simüle edin bakalım. sonra da uyuyun, inanıyorsanız Allah izin verip de yarına çıkarsanız yok inanmıyorsanız şansınız yaver gidip de yarına çıkarsanız o 90 yılla yetinmeyin ve kendinize bir 90 yıl daha verin ve bu sefer yazarın dediği şekilde simüle edin. sonları arasında fark var mı? ikisinde de (sizin için) tüm mutluluklar ve acılar geriye "dünyada bir gün ya da daha az" kalmış olma tatminsizliği bırakarak yok olup gitmiştir. (tam kapasite bir gecelik rüya muhtemel bir ömürden uzundur heralde)

sonlu hayatla sonsuz istekleri tatmin etmeye çalışanların her seferinde yaşayacağı hüsran budur. rüya gibi (o da yaşayabilirlerse) bir hayat ve son. işin kötü yanı 1000 kez yaşama fırsatı olsa da 1000. nin sonu tüm mutluluklara rağmen farklı olmayacak çünkü sonlu olan her şey gibi o da bitecek. emin olun yazarın esas sıkıntısı hayatını gereksiz şeylere harcayıp mutlu olmaya fırsat bulamaması değil, ölüyor olması.

bu yazar fazla umutlu değil mi?
ben böyle bir dünyaya bir daha gelmek istemem.
Umarım birgün birileri bize 'kandırdııık!' diyerek şaka yapar ve uyanırız
ama deseler ki hayata yeniden geleceksin ve yer yüzünde çocuk kanı akmayacak iki istek de bulunurum.
-kazandığım her parayı zerresine kadar Allah yolunda harcardım
-ve yeniden savcı olmak -adalet dağıtmak- isterdim

Adam haklı ne diyelim hayat bazı şeylerle uğraşmak için çok kısa

Aslında yazarda ne ölüm korkusu ne de tekrar aynı hayata gelmek için tasarladığı umutları var . (Bana göre)
Kocaman bir ömürü değerlendirememiş ve mutlu yaşayamış olmanın acı çekişleri var içinde .
Madem bir güç bize bir ömür veriyor onu boş işler yerine mutlu olabileceğimiz ve başkalarını da mutlu edebileceğimiz güzel işlerde bulunmalıyız. Aslında birazda kendinden çok gelecek kuşaklara bunu gösterebilmek istemiş.