Bir gün annesi tarladan kaldırdığı buğdayları, biriyle Ubeydullah-ı Ahrâr’a gönderdi. Ubeydullah-ı Ahrâr buğdayları ambara koymakla meşgûlken, buğdayları getiren kimse, boş çuvallarını alıp gitti. Nereye gittiği ve hangi yoldan gittiği belli değildi. Ubeydullah-ı Ahrâr o anda neden bu zavallı ve garib kimseden duâ almadığına üzüldü. İçine garib bir ızdırap çöktü.

Buğdayı olduğu gibi bırakıp koşarak o kimsenin peşine düştü. Yanına vararak tevâzu ile kendisine duâ etmesini istedi ve;
-Beni gönlünüze alın. Hâlime biraz inâyet nazarıyla bakın. Belki duânız ve himmetiniz bereketiyle Allahü teâlâ beni bağışlar, merhâmet eder de yolum açılır, dedi.

Onun yüzüne şaşkın ve hayret dolu ifâdelerle bakan zât;
-Zannediyorum ki Türk şeyhlerinin söyledikleri; “Her geleni Hızır bil, her geceyi Kadir bil” sözüne göre hareket ediyorsun. Fakat ben hiçbir özelliği olmayan kendi hâline yaşayan bir kimseyim. Elimi yüzümü bile lâyıkı ile yıkamayı bilmem. Senin istediğin şeyden ben haberdâr değilim. O bende yoktur.” dedi.

Ubeydullah-ıAhrâr duâ etmesi için yalvarmaya devâm etti. O kimse, Ubeydullah-ı Ahrâr’ın yalvarışına dayanamayarak ellerini kaldırdı ve;
-Allahü teâlâ senin kalb gözünü açsın, diye duâ etti. Bu duâ bereketiyle Ubeydullah-ı Ahrâr’ın kalbinde açılmalar oldu.

Ubeydullah-ı Ahrâr dua etmesi gerekirken neden dua istiyor ki :) ?

Güzel bir soru. Kendi zaten dua ediyor. Etmediği şeklinde bir şey geçmiyor dikkat edersen. :) Fakat hangi insana hangi davranışı ya da Allah rızası için yaptığı hangi işin mertebe kazandıracağı belli değildir. Önemsemediğin ufacık bir olay seni tepelere de çıkarabilir aşağılara da indirebilir. Orada dua alma meselesi de bir olay. Yani bir Müslümanın diğer bir kimseye ettiği dua daha faziletlidir. Bu durumda iki önemli husus var;
1. Başkasına ettiği duanın kabul olma ihtimali daha yüksek olur.
2. Başkasına dua ettiği sırada melekler de "Allah'ım aynısından ona da ver" diye dua eder.
İslamiyette bencillik yoktur. Yani ben ileri gidiyim o geri kalsın düşüncesi asla yoktur. Bu başkasına edilen duanın kazandırdığı mertebe de ayrıdır tabii ki. Burada temel anlatılmak istenen husus karşımızdaki insanlar inançlı, inançsız kim olursa olsun onlara karşı hoşgörülü ve iyi davranmak ve duasını almak lazım.